Do utworzenia oddziału składającego się wyłącznie z kobiet i dowodzonego przez kobietę przygotowuję się Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej w Ustce. Kobiety służą w tej jednostce wojskowej od lat, ale jeszcze nigdy nie tworzyły osobnego oddziału.
Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej w Ustce
CSMW w Ustce prowadzi czteromiesięczne kursy przygotowujące żołnierzy NSR. Kolejny nabór na szkolenie Narodowych Sił Rezerwowych w Ustce zostanie przeprowadzony 1 i 2 września. Bramę jednostki wojskowej przekroczy 260 elewów. – Nowością tego naboru będzie to, że połowa naboru będą to kobiety – mówi Robert Biernaczyk, oficer prasowy Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej w Ustce. – To dla nas duże wyzwanie, bo dotychczas szkoliło się u nas mniej kobiet Być może stanie się tak, że jeden z pododdziałów będzie się składał prawie w stu procentach z kobiet. Jego dowódcą też będzie kobieta oficer.
Kompendium
Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej w Ustce – CSMW Ustka
Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej im. wiceadmirała Józefa UNRUGA w Ustce, jako główny ośrodek szkolenia młodszych specjalistów w Marynarce Wojennej, dziedziczy całość tradycji szkolenia załóg okrętowych II Rzeczypospolitej.
W grudniu 1918 roku w Twierdzy Modlin został sformowany Oddział Zapasowy Marynarzy z zadaniem szkolenia ogólnowojskowego podoficerów i marynarzy. Szkolenie specjalistyczne powierzono, utworzonej w lipcu 1919 roku w Kazuniu, Szkole Marynarzy. Pierwszy trzymiesięczny kurs specjalistów morskich został zainaugurowany 3 września 1919 roku. Intensywne szkolenie przerwała, na bez mała rok, wojna z Rosją bolszewicką. Szkolenie wznowiono w 1921 roku. Oddział Zapasowy Marynarzy przeformowano, jeszcze w trakcie działań wojennych, w Kadrę Marynarki Wojennej i na krótko ulokowano w Toruniu, a od jesieni 1921 roku w Świeciu nad Wisłą. Tam, też w październiku 1921 roku, w miejsce Szkoły Marynarzy, sformowano Szkołę Marynarzy Specjalistów. Do 1927 roku szkolenie prowadzono w dwóch sąsiadujących ze sobą ośrodkach. Kadra Marynarki Wojennej prowadziła szkolenie ogólnowojskowe podoficerów i marynarzy, natomiast Szkoła Marynarzy Specjalistów realizowała szkolenie specjalistyczne. W sierpniu 1927 roku Szkoła Marynarzy Specjalistów, przemianowana w międzyczasie na Szkołę Specjalistów Morskich, została przeniesiona do Gdyni i umieszczona na ORP „Bałtyk”, zakotwiczonym na redzie nowo wybudowanego portu wojennego. Przez kolejne cztery lata szkolenie rekruckie prowadzono w Świeciu, a specjalistyczne w Gdyni. W 1930 roku utworzono Dywizjon Szkolny. W skład Dywizjonu wchodziły następujące okręty: ORP „Mazur”, „Lech”, „Kujawiak”, „Ślązak” i „Gen. Sosnowski”. Dowódcy Dywizjonu podporządkowano Szkołę Specjalistów Morskich. W 1931 Kadrę MW rozformowano, tworząc na jej bazie dwa ośrodki: Kadrę Szeregowych Floty, którą przeniesiono do Gdyni i Kadrę Szeregowych Flotylli Rzecznej przeniesioną do Brześcia nad Bugiem. Kolejna zmiana organizacyjna jednostek szkolących marynarzy Floty miała miejsce w 1935 roku. W miejsce istniejących trzech ośrodków: Kadry Szeregowych Floty, Szkoły Specjalistów Morskich i Dywizjonu Szkolnego powołano do życia Centrum Wyszkolenia Specjalistów Floty. Nowo powstały ośrodek zintegrował szkolenie rekruckie i specjalistyczne oraz skupił w swojej strukturze całą istniejącą wówczas w Gdyni bazę szkoleniową. Po zakończeniu kampanii wrześniowej 1939 roku, w Wielkiej Brytanii w strukturach Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, zrodziła się nagląca potrzeba uzupełniania załóg okrętów przybyłych z kraju. Już jesienią 1939 roku w Wielkiej Brytanii w Plymouth, na przejętym od marynarki handlowej statku pasażerskim SS „Kościuszko”, przemianowanym na ORP „Gdynia”, reaktywowano Szkołę Specjalistów Morskich, którą w maju 1940 roku przekształcono w Centrum Wyszkolenia Specjalistów Floty. Tegoż samego roku w listopadzie, na ORP „Gdynia”, odtworzono Kadrę Marynarki Wojennej. W 1941 roku CWSF przeniesiono do koszar lądowych w Davenport, natomiast Kadrę MW przeniesiono do bazy lądowej Marynarki Wojennej w Okehampton. W związku z rozformowaniem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, z końcem marca 1947 roku, zlikwidowano wszystkie ośrodki szkolne MW na Wyspach Brytyjskich.
W październiku 1944 roku w Lublinie, decyzją naczelnego dowódcy Wojska Polskiego został sformowany 1. Samodzielny Morski Batalion Zapasowy, z zadaniem szkolenia kadr, mających po odzyskaniu niepodległości stanowić zalążek Marynarki Wojennej. 1.SMBZ wraz za przesuwającym się frontem został przeniesiony z Lublina do Włocławka, aby z początkiem kwietnia 1945 roku osiąść w Gdańsku Nowym Porcie. We wrześniu 1945 roku 1.SMBZ rozformowano, a na jego bazie utworzono dwie jednostki szkolne: Szkolny Pułk Marynarki Wojennej w Gdańsku Nowym Porcie, z zadaniem szkolenia rekruckiego i Szkołę Specjalistów Morskich w Gdyni Oksywiu z zadaniem szkolenia specjalistycznego. W 1946 roku, odwołując się do tradycji przedwojennych, przekształcono Szkolny Pułk Marynarki Wojennej w Kadrę Marynarki Wojennej. W 1947 roku obie jednostki szkolne przeniesiono do Ustki. W 1954 roku Szkołę Specjalistów Morskich i Kadrę MW połączono w Ośrodek Szkolenia Specjalistów Morskich, który w maju 1963 roku przeformowano w Centrum Szkolenia Specjalistów MW. Decyzją Ministra Obrony Narodowej nr 63 z dnia 07.08.1992 roku jednostka otrzymała imię zasłużonego Dowódcy Floty i I zastępcy Szefa Kierownictwa MW wiceadmirała Józefa UNRUGA. Reforma szkolnictwa wojskowego przeprowadzona w Siłach Zbrojnych w 1994 roku spowodowała zmianę nazwy własnej na Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej.
