Biskup Paweł Cieślik z diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej decyzją papieża Franciszka odchodzi na emeryturę.
Jak podaje biuro prasowe Stolicy Apostolskiej oraz Nuncjatura Apostolska w Polsce, papież Franciszek przyjął rezygnację bp Pawła Cieślika zgodnie z kanonem 411 oraz kanonem 401 par. 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego.
– Kanon 401 paragraf 1 mówi, że biskup diecezjalny, który ukończył siedemdziesiąty piąty rok życia, jest proszony o złożenie na ręce Papieża rezygnacji z zajmowanego urzędu. Po rozważeniu wszystkich okoliczności, Papież podejmie decyzję. Zgodnie z kanonem 411 przepis z kanonu 401 dotyczy również biskupów pomocniczych – informuje Wojciech Parfianowicz, rzecznik Kurii Biskupiej w Koszalinie.
Bp Paweł Cieślik urodził się 15 lipca 1940 roku w Czernicach k. Złotowa, w parafii Zakrzewo.
W latach 1954-1958 uczył się w Niższym Seminarium Duchownym, najpierw we Wschowie, potem w Słupsku. W latach 1958-1964 odbywał studia w Wyższym Seminarium Duchowym w Gościkowie-Paradyżu.
Święcenia prezbiteratu przyjął 21 czerwca 1964 roku w kościele parafialnym w Zakrzewie, z rąk abp. Jerzego Stroby.
Jako wikariusz pracował w Międzyrzeczu Wielkopolskim (1964-1966) oraz w Szczecinie w parafii pw. Świętej Rodziny (1966-1968).
W latach 1969-1976 studiował za granicą: w Rzymie i w Strasburgu. W 1976 roku obronił pracę doktorską z teologii biblijnej.
Po powrocie do Polski pracował m.in. jako duszpasterz akademicki w Szczecinie, wykładowca i prefekt w WSD w Gościkowie-Paradyżu. W latach 1982-1985 był wicerektorem, a w latach 1993-1995 rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Szczecinie.
3 grudnia 1994 otrzymał nominację biskupią. Święcenia biskupie przyjął z rąk papieża Jana Pawła II 6 stycznia 1995 roku w Bazylice św. Piotra w Rzymie.
Od początku swojej posługi biskupiej pracował jako biskup pomocniczy diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Jako motto swojej posługi wybrał słowa: „Evangelizare misit me”, czyli „Posłał mnie, abym niósł Dobrą Nowinę”.
W Konferencji Episkopatu Polski bp Paweł Cieślik przez szereg lat był protektorem Ruchu Szensztackiego w Polsce. Wcześniej pełnił też funkcję sekretarza Komisji ds. Duchowieństwa, był również członkiem Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego.